Automatyczne przesyłanie e-ZLA do pracodawcy nie zwalnia pracownika z obowiązku poinformowania go o przyczynie nieobecności. Wynika to z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.

Kiedy i jak poinformować pracodawcę?

Jeśli przyczyna nieobecności jest z góry wiadoma (np. planowany zabieg), pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności. W razie nagłej choroby lub innej nieprzewidzianej sytuacji, pracownik jest zobowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie trwania nieobecności, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy.

Reklama

Sposób informowania o nieobecności powinien być uregulowany w przepisach wewnątrzzakładowych. Jeśli takich przepisów brak, pracownik może zawiadomić pracodawcę:

  • Osobiście lub przez inną osobę.
  • Telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności (np. e-mail, SMS).
  • Drogą pocztową (w tym przypadku za datę zawiadomienia uważa się datę stempla pocztowego).
Reklama

Niedotrzymanie terminu powiadomienia może być usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami, takimi jak:

  • Ciężka choroba połączona z brakiem lub nieobecnością domowników.
  • Inne zdarzenie losowe.

W takim przypadku pracownik powinien poinformować pracodawcę niezwłocznie po ustaniu przyczyn uniemożliwiających terminowe zawiadomienie.

Co grozi za brak kontaktu z pracodawcą

Brak kontaktu z pracodawcą w sprawie nieobecności w pracy lub zawiadomienie w sposób niezgodny z przepisami może być uznane za nieprzestrzeganie ustalonej organizacji pracy i skutkować karą porządkową.

W skrajnych przypadkach, rażące zaniedbanie obowiązku informacyjnego może zostać uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i stanowić podstawę do rozwiązania umowy o pracę w trybie natychmiastowym z winy pracownika.