Możliwość utworzenia takiego funduszu przewiduje ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Jest on przeznaczony na specjalistyczne szkolenia pracowników zagrożonych zwolnieniem z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Wpłaty na fundusz nie mogą być niższe niż 0,25 proc. funduszu płac. Szkolenia mogą być organizowane w systemie wewnątrzzakładowym lub zlecone innemu pracodawcy albo instytucji szkoleniowej wpisanej do rejestru instytucji szkoleniowych prowadzonego przez wojewódzki urząd pracy. Termin „specjalistyczne” oznacza szkolenia dotyczące wyłącznie obecnego lub przyszłego stanowiska pracy danego pracownika u wspieranego pracodawcy oraz związane ze specyfiką działania tego pracodawcy.
Takie szkolenia mogą być zrefundowane przez starostę w wysokości do 45 proc. kosztów kwalifikowanych w przypadku pracodawców będących mikro-, małymi i średnimi przedsiębiorcami i 35 proc. – w przypadku pozostałych. Kwota refundacji nie może być wyższa niż wysokość przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu zawarcia umowy ze starostą. Pracodawca otrzyma refundację pod warunkiem, że zatrudni przeszkolonego pracownika, zgodnie z kierunkiem szkolenia, na innym niż dotychczas stanowisku pracy co najmniej przez 12 miesięcy.
Pracodawca, który utworzył fundusz szkoleniowy, otrzyma też pomoc na szkolenia, jeżeli skieruje pracownika zagrożonego zwolnieniem na trwające co najmniej 22 dni robocze szkolenie w wymiarze równym czasowi pracy pracownika i udzieli mu na czas nauki płatnego urlopu szkoleniowego, a na jego miejsce zatrudni bezrobotnego skierowanego przez urząd pracy. Wtedy otrzyma zwrot kosztów szkolenia w wysokości do 80 proc. przeciętnego wynagrodzenia, które obowiązuje w dniu rozpoczęcia szkolenia, oraz do 40 proc. przeciętnego wynagrodzenia osoby skierowanej przez urząd pracy wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne.
Do kosztów kwalifikujących się do refundacji zalicza się: wynagrodzenie osób prowadzących szkolenie zlecane przez pracodawcę na zewnątrz i koszty wynajmu pomieszczeń do realizacji szkolenia, koszty podróży osób prowadzących szkolenie i jego uczestników, jeżeli odbywa się ono poza ich miejscem zamieszkania, amortyzację maszyn i urządzeń w zakresie, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby szkolenia, wydatki na materiały potrzebne do szkolenia oraz koszty egzaminów umożliwiających wydanie świadectw, dyplomów oraz zaświadczeń, nadanie uprawnień, tytułów zawodowych lub licencji.