Gdy przebywający na zwolnieniu lekarskim ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, ale rokuje powrót do niej, lekarz orzecznik orzeka o jego stanie zdrowia i składają wniosek o świadczenie rehabilitacyjne (na druku NP-7). Ponadto do wniosku o świadczenie rehabilitacyjne powinien być złożony druk N-10 (wystawiany przez pracodawcę) oraz zaświadczenie o stanie zdrowia ubezpieczonego - druk N-9.

Reklama

O stanie zdrowia i konieczności przyznania świadczenia rehabilitacyjnego orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwy ze względu na miejsce zamieszkania ubezpieczonego. Świadczenie rehabilitacyjne może być przyznane maksymalnie na 12 miesięcy. Ubezpieczony ma prawo odwołać się od orzeczenia lekarza, może to zrobić w ciągu 14 dni. Również w ciągu 14 dni od wydania orzeczenia prezes ZUS ma prawo zgłosić zarzut wadliwości. Jeżeli nie zostanie wniesiony ani sprzeciw, ani zarzut wadliwości orzeczenie staje się prawomocne. Na jego podstawie ZUS wydaje decyzję.

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje w wysokości 90% podstawy wymiaru zasiłku przez okres pierwszych 3 miesięcy. Za pozostały okres ubezpieczony otrzymuje świadczenie w wysokości 75%. Świadczenie w wysokości 100% jest wypłacane wtedy, gdy ta niezdolność do pracy przypada na okres ciąży. W takim przypadku wymagane jest zaświadczenie lekarskie, potwierdzające ciążę. Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobom uprawnionym do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku lub świadczenia przedemerytalnego. Osoba, która pobiera świadczenie rehabilitacyjne nie może pracować ani w żaden sposób dorabiać. Jakiekolwiek zajęcie zarobkowe pozbawi ją prawa do świadczenia.

Artykuł opracowany przez ekspertów centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.