Subskrybuj nas na Youtube
W ubiegły piątek minister energii Krzysztof Tchórzewski poinformował, że koszt polskiej jądrówki szacowany jest na 70–75 mld zł, a nie na 60 mld zł, jak podawano wcześniej. Zmiana wynika z tego, że polska atomówka ma się składać z trzech reaktorów budowanych etapami (prace nad pierwszym mają ruszyć w tym roku, budowa drugiego w 2024, a trzeciego w 2029 r.).
– Inwestycja ma być realizowana etapami, rozważamy budowę trzech bloków o docelowej mocy 4,5–5 GW – potwierdza DGP Krzysztof Tchórzewski. Wcześniej mowa była o 3 GW. – Całość inwestycji powinna być zamknięta do 2040 r. – dodaje. To o tyle ciekawe, że do dziś nie jest znana lokalizacja nowej elektrowni ani nie ma decyzji środowiskowej. W grę wchodzą Lubiatowo i Żarnowiec na Pomorzu. – Nie wchodzą w grę kredyt na budowę ani kontrakty różnicowe (takie, gdzie państwo pokrywa inwestorowi różnicę w rynkowej cenie energii – red.). W takim przypadku koszt produkowanej energii byłby co najmniej dwukrotnie wyższy niż w zakładanym przez nas wariancie – tłumaczy Tchórzewski.
Według wstępnych szacunków cena 1 MWh mogłaby wynieść 300–400 zł w przypadku kredytu czy kontraktów różnicowych, a w przypadku inwestycji finansowanej ze środków spółek kontrolowanych przez Skarb Państwa – bo taki właśnie pomysł jest obecnie rozpatrywany – mowa o 150 zł za 1 MWh. Poza tym koszt inwestycji w przypadku kredytowania czy kontraktów różnicowych został oszacowany na 150 proc. wartości projektu.
– W sprawie tej inwestycji najpierw muszą się porozumieć zainteresowane spółki. Dopiero później kierunkową zgodę na inwestycję wyrazi rząd – zastrzega Tchórzewski. W styczniu minister zapowiadał, że decyzja zapadnie w tym półroczu. Kiedy dokładnie? – Zajmujemy się kontynuowaniem przygotowań – słyszymy od Macieja Szczepaniuka, rzecznika PGE, do której należy PGE EJ – spółka odpowiedzialna dziś za realizację programu jądrowego.
Nie wiadomo, czy to na jej bazie będzie realizowany polski projekt atomowy, czy może jednak powstanie nowa spółka (niewykluczone są procesy konsolidacyjne w energetyce – pisaliśmy o tym miesiąc temu w DGP). PGE EJ poinformowała na razie, że bada nastawienie potencjalnych sąsiadów jądrówki do inwestycji. Poparcie wśród mieszkańców gmin lokalizacyjnych wynosi 67 proc.
PGE, największa krajowa spółka energetyczna, nie ma szans, aby uniknąć zaangażowania w atom. Podobnie jak bogaty Orlen, a także inne duże spółki państwowe.
Z naszych informacji wynika, że do projektu może zostać włączona nawet KGHM Polska Miedź (ta spółka ma testować również wysokotemperaturowe reaktory, tzw. HTR, mniejszych mocy).
Inwestorzy tych firm są zaniepokojeni brakiem jasności w sprawie potencjalnego zaangażowania w atom (choć nie tylko to jest powodem spadku kursu akcji). W ciągu ostatniego miesiąca PGE straciła na wartości 5,77 proc. (czyli ok. 1 mld zł), Orlen 8,24 proc. (ok. 3 mld zł), a KGHM aż 13,28 proc. (ok. 2,5 mld zł).
Kluczowym pytaniem jest również to o technologię, w jakiej miałaby powstać nasza atomówka. Wydaje się, że Francuzi po dekadzie opóźnień w realizacji trzeciego reaktora w fińskiej elektrowni Olkiluoto w ogóle nie są brani pod uwagę, a rosyjski Rosatom – mimo braku zastrzeżeń do technologii – wydaje się skreślony z przyczyn politycznych. Zostają Amerykanie, Japończycy i Koreańczycy. Rozmowy z azjatyckimi partnerami ostatnio przybrały na sile.
– Tyle że USA, Francja i Rosja mają reaktory klasy III+, natomiast Japonia i Korea klasy III, a więc nieco starsze – przypomina jeden z naszych rozmówców. To oczywiście niczego nie przesądza – krajowy program energetyki jądrowej dopuszcza budowę w Polsce zarówno reaktorów III+, jak i III.
Rozmówcy DGP obawiają się jednak, że nawet jeśli inwestycja faktycznie się rozpocznie, to nie zostanie sfinalizowana – podobnie jak miało to miejsce w Żarnowcu. – Energetyka w Europie wchodzi na inne tory. Niemcy atomówki zamykają, a nowe reaktory powstają tam, gdzie wcześniej już jakieś uruchomiono, m.in. na Węgrzech – przekonują. Wyjątkiem jest tu elektrownia w białoruskim Ostrowcu, którą mimo protestów Litwy realizuje Rosatom.