Cichy zabójca? Nanoplastik osłabia działanie antybiotyków

Międzynarodowy zespół badaczy, który przeprowadził szczegółowe badania tego zjawiska, odkrył, że nanocząstki tworzyw sztucznych mogą łączyć się z antybiotykami, w tym z tetracykliną. Odkrycie to może mieć znaczący wpływ na skuteczność terapii antybiotykowej, co budzi poważne obawy w kontekście rosnącej na całym świecie oporności bakterii na leki.

Cichy zabójca? Nanoplastik osłabia działanie antybiotyków

Nanocząstki plastiku, takie jak polietylen (PE), polipropylen (PP), polistyren (PS) oraz nylon 6,6 (N66), są obecne w produktach codziennego użytku. PE, PP i PS często znajdują zastosowanie w opakowaniach żywności i materiałach opakowaniowych, podczas gdy nylon jest wykorzystywany w produkcji tekstyliów, takich jak ubrania i tkaniny meblowe.

Ponieważ nanoplastik uwalnia się z tych materiałów i może być wdychany lub spożywany, coraz częściej odkrywa się jego obecność w organizmach ludzkich, co rodzi obawy o potencjalne skutki zdrowotne.

Badacze skupili się na interakcjach między tetracykliną – antybiotykiem powszechnie stosowanym w leczeniu infekcji dróg oddechowych, skóry i układu pokarmowego – a nanocząstkami plastiku. Z pomocą zaawansowanych modeli komputerowych przeanalizowali, jak nanocząstki mogą wiązać cząsteczki antybiotyku, potencjalnie wpływając na jego skuteczność.

Nylon a tetracyklina. Nieoczekiwanie silna reakcja

Wyniki badań wykazały, że spośród analizowanych materiałów to właśnie nylon wykazuje największą zdolność do wiązania cząsteczek tetracykliny. Profesor Lukas Kenner z Wiedeńskiego Uniwersytetu Medycznego podkreśla, że cząsteczki nylonu, szczególnie obecne w zamkniętych pomieszczeniach, mogą być częstą przyczyną kontaktu ludzi z nanoplastikiem.

W takich miejscach poziom mikro- i nanoplastiku jest pięciokrotnie wyższy niż na zewnątrz. Cząstki nylonu, uwalniane z odzieży czy wyposażenia wnętrz, mogą przedostawać się do organizmu drogą oddechową, co zwiększa ryzyko niepożądanych interakcji z lekami – wyjaśnia Kenner.

Ryzyko interakcji. Skutki dla pacjentów i wzrost antybiotykooporności

Jak zauważyli badacze, oddziaływanie nanoplastiku z antybiotykami, zwłaszcza z tetracykliną, może ograniczać aktywność biologiczną leku, a tym samym zmniejszać jego efektywność. Wiązanie antybiotyku z nanoplastikiem może powodować jego przemieszczanie się do niewłaściwych miejsc w organizmie, co zmienia ukierunkowane działanie leku i może prowadzić do niepożądanych efektów ubocznych.

Dodatkowo, wzrost koncentracji antybiotyku na powierzchni nanoplastiku stwarza ryzyko dla rozwoju antybiotykoopornych bakterii – globalnego problemu zdrowotnego.

Profesor Kenner zwraca uwagę na konieczność dalszych badań nad tym zjawiskiem. W dobie narastającej oporności na antybiotyki każdy czynnik, który może obniżać ich skuteczność, stanowi potencjalne zagrożenie. „

Jeśli nanoplastiki zmniejszają skuteczność antybiotyków, dawkowanie staje się ogromnym problemem – podkreśla Kenner.

Obserwuj kanał Dziennik.pl na WhatsAppie

Źródło: Nature.com/ PAP/ Media