Dyskusja zamiast kryształowej kuli. Fiński model przydałby się i u nas?

Przyszłość, prognozowanie, futurologia. Foresight. Dosłownie to zdolność do przewidywania i przygotowania się na przyszłe zdarzenia i potrzeby. Polskie słowo "prognozowanie" wydaje się niewystarczające. Jedną z bardziej przystępnych definicji jest ta dostępna niegdyś na stronach nieistniejącego już polskiego Ministerstwa Nauki i Informatyzacji: "Foresight to proces kreowania kultury myślenia społeczeństwa o przyszłości, czyli zespół działań umożliwiających wielowymiarowe określenie przyszłych kierunków rozwoju, badań i technologii, aby przysporzyć́ gospodarce jak największych korzyści ekonomicznych i społecznych". Joseph Francis Coates (zm. w 2014 r.), jeden z ważniejszych teoretyków foresightu, ujmował go jako proces, w którym dochodzi do pełnego zrozumienia sił kształtujących daleką przyszłość.

Tulevaisuus znaczy przyszłość

W Finlandii bardzo ważne jest słowo "tulevaisuus". W przypadku tego nordyckiego państwa moglibyśmy wręcz mówić o daleko idącej "instytucjonalizacji myślenia o przyszłości". Zaczęło się na początku lat 90. Sytuacja gospodarcza jawiła się wówczas w wyjątkowo ciemnych barwach. Upadek ZSRR, z którym łączyła Helsinki umowa o przyjaźni, doprowadził do największego w historii Finlandii kryzysu ekonomicznego. W latach 1990–1993 wskaźnik bezrobocia wzrósł z 3,5 proc. do ponad 18 proc., stając się drugim najwyższym pośród państw OECD.

CZYTAJ WIĘCEJ W WEEKENDOWYM WYDANIU MAGAZYNU DZIENNIKA GAZETY PRAWNEJ>>>