Na warsztat MF weźmie przede wszystkim prognozę wzrostu gospodarczego. Obecnie obowiązująca – 2,9-proc. wzrost PKB – była powszechnie krytykowana przez ekspertów jako zbyt optymistyczna. Ich zdaniem bardziej realistyczne jest tempo wzrostu na poziomie zbliżonym do 2 proc. Resort najprawdopodobniej skoryguje w dół prognozę przyszłorocznej dynamiki PKB. Jak głęboko? Ministerstwo na razie nie zdradza szczegółów. Ludwik Kotecki, radca generalny i główny ekonomista MF, mówi, że resort pod koniec sierpnia przedstawi ostateczną wersję założenia do budżetu na 2013 rok.
Trzeba je urealnić, dostosować do zmieniającej się sytuacji zewnętrznej. Nie należy wykluczać obniżenia prognozy wzrostu PKB na 2013 rok – mówi.
MF liczy założenia na nowo, bo w gospodarce światowej, zwłaszcza europejskiej, dzieje się źle. Według prognoz zebranych przez agencję Bloomberg PKB w strefie euro może spaść w tym roku o 0,4 proc. Resort stanie przed problemem, bo przygotowując drugą wersję prognoz makroekonomicznych, nie będzie jeszcze znał ostatecznych wyników gospodarki za drugi kwartał. Ale już z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że też nie będą one dobre. Widać to po hamującej dynamice produkcji czy sprzedaży detalicznej. Ekonomiści prognozują zjazd do ok. 3 proc. z 3,5 proc. w pierwszym kwartale.
Na obniżeniu prognozy PKB zapewne się nie skończy. Jak mówi ekonomista MF, scenariusz musi być wewnętrznie spójny, więc analizowane będą wszystkie wskaźniki budżetowe. Ministerstwo zapewne jeszcze raz zajmie się m.in. prognozą inflacji (dziś mówi ona o 2,7-proc. wzroście cen). Wątpliwości analityków budziły też szacunki dynamiki wzrostu płac. Ekonomiści już wcześniej wskazywali, że przyjęcie 5,7-proc. wzrostu płac w przedsiębiorstwach, gdy na rynku pracy panuje stagnacja, to założenie na wyrost.
Głównym skutkiem zmian założeń makroekonomicznych może być wyliczenie jeszcze raz podstawowych wielkości budżetowych. Radca generalny ministerstwa mówi, że jest jeszcze za wcześnie, by powiedzieć, iż na pewno do tego dojdzie. Na razie wielkości budżetu na 2013 rok znamy z kolejnej edycji wieloletniego planu finansowego. Zakłada on, że dochody państwowej kasy wyniosą w przyszłym roku 305,4 mld zł przy 337,4 mld zł wydatków. Limit deficytu zapisano na poziomie 32 mld zł.
Budżet na 2013 rok nie będzie łatwy. Będzie on częścią działań służących przeciwdziałaniu skutkom kryzysu w UE, zapowiedzianych przez premiera. Nie można jeszcze odpowiedzieć na pytanie, jaka będzie ewentualna korekta dochodów i wydatków z wieloletniego planu finansowego. Prace trwają i zostaną zakończone we wrześniu, gdy przedstawimy wstępny projekt budżetu Radzie Ministrów – mówi Ludwik Kotecki.
A co z planem obniżania deficytu finansów? Jego spadek w tym roku poniżej 3 proc. PKB stanął pod znakiem zapytania – ale według Ludwika Koteckiego nie powinno to zablokować zdjęcia z Polski procedury nadmiernego deficytu przez Komisję Europejską. Duża niewiadoma to tempo spadku deficytu w następnych latach. Ministerstwo nie rezygnuje z planu ograniczania go – ale nie za wszelką cenę.
Będziemy oczywiście dalej konsolidować finanse publiczne, jeśli uznamy, że nie zaszkodzi to gospodarce – mówi Ludwik Kotecki. I dodaje, że celem rządu nadal jest zmniejszenie deficytu do około 1 proc. PKB w 2015 roku.
EBC rozczarował
Inwestorzy bardzo liczyli na to, że Europejski Bank Centralny ujawni w czwartek swój pomysł na to, jak rozwiązać kryzys zadłużenia. EBC tego nie zrobił. Obiecał jedynie, że przygotuje go w ciągu kilku tygodni, czym srodze rozczarował rynek. Efekt: spadek wartości euro wobec dolara, osłabienie złotego – w pierwszym odruchu tracił nawet 3 grosze, i chwilowa nerwowa reakcja na rynku obligacji. Ponieważ oczekiwania były zbyt wygórowane, to i rozczarowanie było duże. Sądzenie, że w ciągu tygodnia EBC przedstawi szczegóły działań, było dość naiwne – mówi Marek Rogalski, analityk DM BOŚ.
Rynek miał nadzieję, że EBC albo obniży stopy procentowe, albo ogłosi skup obligacji wybranych krajów strefy euro. W pierwszym przypadku zmniejszyłoby to cenę pieniądza, dzięki czemu kredyty byłyby tańsze. W drugim – banki posiadające obligacje zagrożonych krajów mogłyby dzięki temu wyczyścić swoje portfele z zagrożonych aktywów i na dodatek uzyskałyby dodatkową płynność – gotówkę, którą mogłyby przeznaczyć na inwestycje innego rodzaju. Marek Rogalski uważa, że przekaz z EBC nie wyklucza obu operacji.
Janusz Szewczak, główny ekonomista SKOK (31 lipca 2012):
Jesienią ubiegłego roku na łamach "Naszego Dziennika" ostrzegałem, że budżet 2012 to megamistyfikacja.
Wielu analityków już w ubiegłym roku określało budżet państwa na 2012 r. jako wirtualny, a zarazem błędny po stronie prognoz, życzeniowy i nierealny po stronie wykonania. Oczywistym było dla profesjonalistów, choć nie dla większości mediów zajmujących się gospodarką i finansami, że jest to wyłącznie wyraz kreatywnej księgowości MF Jana Vincenta Rostowskiego, ze skrajnie zawyżonymi dochodami podatkowymi, nierealnym bezrobociem i mocno zaniżoną inflacją.
Był to tak naprawdę budżet półroczny, byle do Euro 2012. Dziś ten podobno "wyważony" budżet ministra Rostowskiego ewidentnie się wali. Przypadek, brak profesjonalizmu i realizmu czy świadoma propaganda sukcesu oparta o sztuczki księgowe?
Zadłużenie Skarbu Państwa zamiast maleć zaczyna rosnąć wbrew zapewnieniom ministra Rostowskiego. W stosunku do ubiegłego roku wzrosło już o ponad 30 mld zł, a przez 5 ostatnich lat o blisko 350 mld złotych. W październiku tego roku trzeba będzie dokonać odkupu obligacji SP na kwotę ponad 22 mld złotych. Krajowy Fundusz Drogowy jest już zadłużony na ponad 44 mld zł, samorządy na ponad 62 mld, zaś długi wielkich miast to już blisko 30 mld złotych.
Wielu z tych pozycji MF nie zalicza do łącznej sumy zadłużenia, stosując podwójne standardy księgowości. Nie zalicza on również do długu publicznego kwot należnych z tytułu tzw. nadwykonań w szpitalach i służbie zdrowia, które sięgają już blisko 2,5 mld zł, jak również roszczeń firm budowlanych, które wzrosły do astronomicznej kwoty 3,7 mld złotych. Wykonanie deficytu budżetu państwa w połowie tego roku zbliżyło się do 80 proc. z zakładanych na cały rok 35 mld złotych.
Po pięciu latach księżycowej ekonomii, kilku wirtualnych budżetach i totalnym wzroście zadłużenia publicznego, do kwoty blisko 900 mld złotych, rząd sięga dziś w rozpaczliwy wręcz sposób po wyprzedaż resztek dochodowych przedsiębiorstw - PKO, BP, PZU SA czy wreszcie wyprzedaż sanatoriów, a nawet możliwość wyprzedaży polskich lasów.
Międzynarodowi spekulanci walutowi, przewidując załamanie się polskich finansów publicznych w 2013 roku, już dziś sztucznie umacniają polskiego złotego, by wyjść z Polski ze swymi kapitałami po lepszej cenie. Mówi o tym nawet raport zamówiony przez NBP w ostatnich dniach.
Z pewnością grożą nam podwyżki podatków i opłat, w tym na pewno podatków i opłat lokalnych, całkowite wstrzymanie niedokończonych inwestycji drogowych i rabunkowa wyprzedaż resztek majątku narodowego.
Przed nami jeszcze kryzys sektora bankowego w Polsce prawie całkowicie uzależnionego od kłopotów ich zagranicznych banków - właścicieli. Unia bankowa będzie dla nas śmiertelnie niebezpieczna. Bankowy Fundusz Gwarancyjny właśnie przygotowuje rozwiązania prawne tzw. uporządkowanej likwidacji, regulacyjnie niewypłacalnych banków - tzw. resolution.
Sztuczki księgowe, wirtualne budżety oraz kosmicznie rosnące zadłużenie były w ostatnich latach fundamentem bajki o "zielonej wyspie". Zbliża się jednak ponura rzeczywistość budżetowa 2013 roku, czyli huragan "Vincent". Czarna dziura polskich finansów publicznych i budżetowe tsunami a.d. 2013 coraz wyraźniej wyłania się z za horyzontu.
Bydlę i szambo!!!
Mianowicie jeżeli syndrom grecki zagości u nas np. wzorem lekarzy /chodzi o nie płacenie podatków/, to będziemy czekać na pomoc z zewnątrz a nasze pieniądze popłyną na konta za granicą.
Grecy nie wbijają w kasę, więc zabierają nienależny im vat i podatek dochodowy.
To samo robią u nas lekarze.
na łubiance w moskwie masz darmowe drinki
albo Hiszpanii a najlepiej skąd ma korzenie do Izraela !
a jakiemuś normalnemu ekonomiście damy kalkulator,
żeby nam POliczył w jakim bagnie utopił POlski budżet
duet geniuszy Donaldo - Vincente !!!
pieniędzy też nie ma - gdzie się POdziały - pewnie POjechały
na wczasy do Jerozolimy !!!
ale są stadiony - może przydadzą się do internowania
POdłych warchołów, jak Bull wprowadzi stan wojenny ?
no nie?
Polskość jako zadany temat... Wydawałoby się: tylko usiąść i pisać. A tu pustka, tylko gdzieś w oddali przetaczają się husarie i ułani, powstańcy i marszałkowie, majaczą Dzikie Pola i Jasna Góra, dziejowe misje, polskie miesiące, zwycięstwa i klęski. Zwycięstwa?
Jak wyzwolić się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od urodzenia, wzmacniane literaturą, historią, powszechnymi resentymentami? Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło-ponuro-śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych rojeń? Polskość to nienormalność - takie skojarzenie narzuca mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu.
Polskość wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu: historia, geografia, pech dziejowy i Bóg co jeszcze wie wrzuciły na moje barki brzemię, którego nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie chcę mimo wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się nienormalny, wypełniony do granic polskością, i tam gdzie inni mówią człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy.
I tylko w krótkich chwilach rozważamy nasz narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy Brzozowskiego i Gombrowicza, stajemy się normalniejsi. Jest jakiś tragiczny rozziew w polskości - między wyobrażeniem a spełnieniem, planem a realizacją. Jest ona etosem pechowców, etosem przegranych i zarazem niepogodzonych ze swą przegraną. Wolność jest w nim wartością najwyższą [...wycięte przez cenzurę] porywa się na czyny wielkie z mizernym zwykle skutkiem. Polskość w rzeczy samej jest nieadekwatną do ponurej rzeczywistości projekcją naszych zbiorowych kompleksów. Piękniejsza od Polski jest ucieczka od Polski tej na ziemi, konkretnej, przegranej, brudnej i biednej. I dlatego tak często nas ogłupia, zaślepia i prowadzi w krainę mitu. Sama jest mitem.
Tak, polskość kojarzy się z przegraną, z pechem, z nawałnicami. I trudno, by było inaczej. "Czym jest nasze życie?" - pisał Andrzej Bobkowski w Szkicach Piórkiem (ile w nich trafnych uwag o polskości!). - Nawijaniem na kawałki tekturki krótkich kawałków nitki bez możności powiązania ich ze sobą. Gdzie mam szukać metryki urodzenia mojego dziadka? Gdzie odnaleźć ślad prababki? Do czego przyczepić cofającą się wstecz myśl? Do niczego - do opowiadań, prawie do legend tego kraju, który wynajął sobie w Europie pokój przechodni i przez dziesięć wieków usiłuje urządzić się w nim z wszelkimi wygodami i ze złudzeniem pokoju z osobnym wejściem, wyczerpując całą swą energię w kłótniach i walkach z przechodzącymi. Jak myśleć o urządzeniu tego pokoju ładnymi meblami, bibelotami, serwantkami, gdy ciągle błocą podłogę, rozbijają i obtłukują przedmioty? To nie jest żucie, to ciągła tymczasowość życia motyla i dlatego w charakterze naszym jest może tyle cech przypominających tego owada. Jakim cudem mamy być mrówkami?...
Gdy spisuję te luźne uwagi, czuję w każdym momencie, że coś umyka, że z wielkim trudem formułuję nawet banalne myśli. Refleksja zniekształcona jest nastrojem, emocją, a i te są zmienne. Bo choć polskość wywołuje skojarzenia kreślone przez historię, jest ona przecież dzianiem się, jest niepewnym spojrzeniem w przyszłość. I szarpię się między goryczą i wzruszeniem, dumą i zażenowaniem. Wtedy sądzę - tak po polsku, patetycznie - że polskość, niezależnie od uciążliwego dziedzictwa i tragicznych skojarzeń, pozostaje naszym wspólnym świadomym wyborem.
O Matko, nie DŁUGO, nie DŁUGO, ale, na ile pamiętam, to ten zrzutek z Anglii od POCZĄTKU robił takie miny.
Hej !-
I spłacać go musi młodzież - co straszliwie bolesne - bezrobociem, emigracją, brakiem mieszkań, zamykanymi szkołami. Spłacać je będzie starsze pokolenie - przedłużeniem przymusowej pracy, nędznymi - gorzej niż nędznymi - emeryturami. Spłacają je chorzy - fatalnym stanem służby zdrowia i horrendalnymi cenami leków, które dla wielu chorych stają się po prostu niedostępne. Spłacają rodzice, bo drożeją żłobki, drożeją przedszkola, bo coraz droższe są ubrania dla dzieci. Niekiedy te ceny rosną trzykrotnie. Bo zabierają becikowe, bo zabierają ulgi.
Płacą rolnicy - kontynuował Jarosław Kaczyński - bo podwyższana jest składka zdrowotna, ograniczane niektóre elementy dopłat, wzrastają ceny paliwa. Płacą przedsiębiorcy, bo wzrastają ceny lokali, użytkowania wieczystego podnoszone przez pozbawione środków samorządy. Wreszcie spłacają - chociaż tutaj decyzję podjął Trybunał Konstytucyjny - miliony polskich działkowców, którym te działki się zabiera. I płacimy wszyscy, wyższymi podatkami, galopadą cen.
Sprawa katastrofy smoleńskiej i tego wszystkiego, co stało się przed nią i po niej, to kwestia, która odnosi się do polskiej godności, do polskiego bezpieczeństwa, do statusu naszego kraju, do jego pozycji, wreszcie - do praworządności w Polsce. To co uczyniła władza, co uczynił osobiście Donald Tusk w ciągu ostatnich dwudziestu kilku miesięcy, to nic innego niż deptanie tych wszystkich wartości, odrzucanie ich. Podeptano polską godność, obniżono radykalnie nasze bezpieczeństwo, obniżono nasz międzynarodowy status, zniszczono naszą pozycję. I wreszcie w sposób radykalny, ostentacyjny odrzucono zasady praworządności.
W sytuacji, gdy są na to dowody, gdzie jest oczywiste, że premier składa fałszywe zeznania, doszło do stanu, który można określić jako skonstruowanie nowej zasady polskiego życia - prawo odnosi się tylko do słabych, nie odnosi się do silnych. Ci, którzy rządzą, prawu nie podlegają.
O ile właściwie wszystkie grupy społeczne mają dzisiaj płacić za długi zielonej wyspy Donalda Tuska, to ci silni - banki, wielkie sieci handlowe, inni potężni przedsiębiorcy w Polsce - w gruncie rzeczy nie płacą. Władza nie ośmiela się podnieść na nich rękę. I zasada analogiczna ma obowiązywać, jeżeli chodzi o funkcjonowanie prawa w Polsce.
Alternatywą jest przywrócenie w Polsce elementarnych reguł demokracji i praworządności. Kto może to uczynić? (..) Obóz patriotyczny, a obóz patriotyczny dzisiaj to Prawo i Sprawiedliwość.