Aktem prawnym, który miał za zadanie ułatwić zawieranie umów o współpracę pomiędzy tymi podmiotami, była ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz.U. z 2005 nr 169 poz. 1420), jednakże do dziś, pomimo wielu starań i podejmowanych prób, nie udało się zrealizować żadnego istotnego projektu na gruncie jej przepisów. Mimo że ustawa ta wraz z aktami wykonawczymi daje wystarczającą podstawę do przeprowadzania przedsięwzięć w formule PPP, nadal jednak wiele takich projektów strukturyzowanych jest w oparciu o regulacje ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. z 1997 roku nr 9 poz. 43) oraz kodeks spółek handlowych. Prostsze inwestycje, które nie wymagają utworzenia spółki specjalnego przeznaczenia oraz mogą się sfinansować z przychodów uzyskanych podczas eksploatacji obiektów, realizowane są na gruncie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2007 nr 223 poz. 1655 ze zm.), w trybie koncesji na roboty budowlane, którą w ogólnym praktycznym zarysie przedstawiamy poniżej.
Jest wiele przyczyn takiego stanu rzeczy. Projekty PPP są trudne, wielopłaszczyznowe, wymagają specjalistycznej wiedzy z wielu dziedzin. Przygotowanie takiego projektu chociażby od strony dokumentów transakcyjnych nie jest zadaniem prostym. Jednocześnie należy przeprowadzić szereg analiz w celu upewnienia się, że przyjęta koncepcja realizacji przedsięwzięcia ma sens w formule PPP. Samorządowcy często podkreślają, iż z ich punktu widzenia to właśnie analizy przewidziane w przepisach stanowią najdotkliwszą barierę ograniczającą tego typu współpracę. Należy jednak pamiętać, że formuła PPP jest uzasadniona dla projektów o znacznej wartości (powyżej 10 mln euro) i trwających czasem kilkadziesiąt lat. Trudno sobie wyobrazić sytuację, w której strona publiczna podejmie decyzję o zastosowaniu takiej metody bez gruntownego badania jej zasadności. Barier należy raczej doszukiwać się w braku projektów referencyjnych, studiów przypadku, projektów pilotażowych, które pozwoliłyby wypracować dla uczestników takiej współpracy określone standardy, np. modelową dokumentację czy wzorce umów. W takim celu w państwach, gdzie z powodzeniem realizuje się projekty PPP, powstają centra PPP, których zadaniem jest właśnie upowszechnianie dobrych praktyk w tym zakresie. W Polsce powstała taka inicjatywa i aktualnie przy PKPP Lewiatan działa fundacja, której zadaniem jest wspieranie rozwoju PPP w Polsce. Ponadto Ministerstwo Gospodarki w ramach swoich kompetencji wspiera różnego rodzaju inicjatywy, które mają za zadanie wesprzeć gminy w realizacji inwestycji w formule PPP, jak na przykład corocznie organizowany „Konkurs Dobre Praktyki PPP”. Co do samych przedsięwzięć, to należy wspomnieć o realizacji przez Ministerstwo Infrastruktury oraz Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad dwóch odcinków A1 Stryków – Pyrzowice oraz A2 Stryków – Konotopa w formule PPP, opartej na regulacjach ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym. Nadal jednak podmioty publiczne szukają prostszych rozwiązań dla realizacji określonych przedsięwzięć, takich jak chociażby przykłady omówione poniżej.
Kontakt: abronikowska@chadbourne.com
