Rosyjski dziennik, powołując się na anonimowe źródła w kierownictwie Gazpromu twierdzi, że koncern zamierza wybudować trzecią nitkę Gazociągu Północnego. Błękitne paliwo miałoby popłynąć prosto do Wielkiej Brytanii. Eksperci twierdzą, że Londyn sygnalizuje zwiększone zapotrzebowanie na ten surowiec.
Pomysł budowy drugiej nitki gazociągu Jamał - Europa padł w kwietniu 2013 r., podczas rozmowy prezydent Władimira Putina z prezesem Gazpromu Aleksiejem Millerem. Kolejnym krokiem w kierunku realizacji tego przedsięwzięcia było podpisanie polsko-rosyjskiego memorandum, dotyczącego oceny inwestycyjnej projektu.
Gdy okazało się, że nic na ten temat nie wie szef polskiego rządu Donald Tusk, stanowiska stracili: minister skarbu Mikołaj Budzanowski i szefowa spółki EuRoPol - Gaz Grażyna Piotrowska-Oliwa.
Projekt budowy kolejnej nitki gazociągu Jamał - Europa proponowany przez Rosjan, nie mógł być w Polsce zaakceptowany, ponieważ rurociąg przecinałby tereny chronione.
Nie widząc zainteresowania ze strony Polski, Gazprom wycofał się z tej inwestycji - twierdzi dziennik „Wiedomosti”. I dodaje, że rosyjski koncern znalazł bardziej dochodowy kierunek dostaw gazu, czyli Wielką Brytanie.
Komentarze (16)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarszePropozycja nie do odrzucenia
W wyniku całej sytuacji, w połowie 2009 r., po wyeliminowaniu z rynku spółki RosUkrEnergo, Polska stanęła przed perspektywą, że import gazu nie będzie mógł pokryć całego zapotrzebowania. Wówczas Gazprom wystąpił z propozycją zwiększenia dostaw i renegocjacji umowy. Propozycję natychmiast podjął rząd Donalda Tuska. W lipcu Gazprom postawił wstępne warunki. Oczekiwał zmian w statucie spółki EuRoPol Gaz SA, aby strona polska nie miała tam decydującego głosu. Oczekiwał również rezygnacji z budowy terminala w Świnoujściu. Zaoferował ponadto zwiększenie rocznego importu gazu do Polski do ponad 11 mld m3 i przedłużenie umowy do 2037 r.
Oferta Gazpromu przedstawiona stronie polskiej została przekazana do Biura Bezpieczeństwa Narodowego, a stamtąd do Kancelarii Prezydenta. Warunki proponowane przez Gazprom zaniepokoiły Lecha Kaczyńskiego. Jeszcze w lipcu 2009 r. Kaczyński wystąpił do Ministerstwa Gospodarki z zapytaniem o instrukcje negocjacyjne dla polskich urzędników, którzy będą prowadzić rozmowy z rosyjskim koncernem. Doszło do kolejnego spięcia na linii rząd – prezydent. Ani Pawlak, ani Tusk nie chcieli bowiem udostępnić Głowie Państwa instrukcji. Dlaczego?
Odmienne stanowiska
W końcu października 2009 r., w Moskwie rozpoczęły się negocjacje dotyczące warunków nowej umowy gazowej. Po wyroku Sądu Arbitrażowego w Moskwie Gazprom postawił jeszcze jeden warunek: zażądał anulowania 1,2 miliarda złotych długu. Premier Tusk zadeklarował przychylność dla tego pomysłu. Poparł go minister skarbu Aleksander Grad. O takim rozwiązaniu nie chciał jednak słyszeć Michał Kwiatkowski – prezes EuRoPol Gazu SA. Kwiatkowski stanowczo dał do zrozumienia, że dopóki pełni funkcję prezesa, nie podpisze dokumentu anulującego dług Gazpromu. Jego stanowisko poparł Jerzy Tabaka – członek zarządu spółki. Gdy rząd zajął odmienne stanowisko, Kwiatkowski wysłał do Aleksandra Grada list, w którym stwierdził, że umorzenie długu będzie stanowić złamanie polskiego prawa, za co grozi kara pozbawienia wolności. Na ten list minister Grad jednak nie odpisał.
11 grudnia 2009 r. przeciwko podpisaniu umowy na rosyjskich warunkach opowiedział się szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego – Aleksander Szczygło. Trzy dni później Kancelaria Prezydenta oficjalnie poinformowała, że jest przeciwna nowej umowie gazowej z Rosją.
Karuzela negocjacyjna
12 stycznia 2010 r. PGNiG (właściciel 48 proc. udziałów EuRoPol Gazu SA) poinformowało, że w Moskwie rozpoczynają się rozmowy z przedstawicielami Gazpromu w sprawie aneksowania kontraktu jamajskiego. Dotyczyły zwiększenia dostaw gazu do 10,25 mld m3 i przedłużenia kontraktu do roku 2037. Negocjacje dotknęły również sprawy umorzenia długu dla Gazpromu. Jednak prezes Michał Kwiatkowski i członek zarządu Jerzy Tabaka wciąż konsekwentnie bronili stanowiska, że długu umarzać nie można. Na efekty nie trzeba było długo czekać. 20 stycznia odbyło się posiedzenie Rady Nadzorczej EuRoPol Gazu. Zawieszono w pełnieniu obowiązków Michała Kwiatkowskiego i Jerzego Tabakę, którzy sprzeciwili się umorzeniu długów Gazpromowi. Tymczasowym prezesem EuRoPol Gazu został… Aleksandr Miedwiediew – brat prezydenta Rosji, wiceprezes Gazpromu i prezes spółki Gazprom Eksport. Jego zastępcą został Michał Szubski. Aleksandr Miedwiediew był więc jednocześnie wiceprezesem Gazpromu (koncernu wydobywającego gaz), prezesem spółki Gazprom-Export zajmującej się eksportowaniem rosyjskiego gazu i prezesem EuRoPol Gazu, który miał decydować o umorzeniu długów Gazpromowi. Reprezentował więc obie strony sporu. Konflikt interesów był oczywisty. Natomiast po raz pierwszy zdarzyło się, że faktycznym, choć nieformalnym, prezesem spółki o strategicznym znaczeniu dla bezpieczeństwa Polski został brat prezydenta Rosji.
Mimo tej sytuacji, obaj nowo powołani „prezesi” nie byli w stanie umorzyć długów Gazpromu. Statut spółki wymagał bowiem zgody całego zarządu, a nie tylko prezesa. Tymczasem wszyscy pozostali członkowie zarządu podzielali stanowisko Michała Kwiatkowskiego i sprzeciwili się rezygnacji z 1,2 miliarda złotych.
Komentując roszady personalne w EuRoPol Gazie SA, doradca Lecha Kaczyńskiego Janusz Kowalski poinformował, że jeśli dojdzie do umorzenia długów Gazpromowi, Kancelaria Prezydenta zawiadomi prokuraturę oraz zwróci się do Sejmu o powołanie komisji śledczej. Od tego momentu, obóz prezydenta Kaczyńskiego stał się główną przeszkodą na drodze do anulowania długów Gazpromu i przejęcia przez rosyjski koncern naftowy całkowitej kontroli nad dostawami gazu do Polski. Reasumując: Kaczyński i jego ludzie stali się główną przeszkodą do uzależnienia Polski od dostaw rosyjskiego gazu.
W drodze do umowy
Już 21 stycznia, czyli jeden dzień po zawieszeniu Kwiatkowskiego i Tabaki, Donald Tusk i Aleksander Grad podali do wiadomości publicznej, że opowiadają się za umorzeniem Gazpromowi długu w wysokości 1,2 miliarda złotych. Cztery dni później rząd podjął decyzję o umorzeniu wielkiego długu Gazpromowi. 27 stycznia potwierdził to wspólny komunikat Gazpromu PGNiG i EuRoPol Gazu, którym tymczasowo kierował Aleksandr Miedwiediew. W ciągu kilku następnych dni doradcy Lecha Kaczyńskiego sugerowali w mediach, że będą wnioskować o powołanie komisji śledczej, jeżeli rząd dotrzyma słowa i umorzy długi Gazpromu. Tusk się jednak nie ugiął. 10 lutego polski rząd zatwierdził projekt nowej umowy gazowej z rządem Rosji. W komunikacie przekazanym dziennikarzom rzecznik rządu Paweł Graś mówił, że umowa precyzuje trzy najważniejsze kwestie: zwiększenie dostaw gazu do Polski, przedłużenie obowiązywania umowy gazowej i nowe rozliczenia za tranzyt gazu przez Polskę. Na marginesie trzeba pogratulować sofistycznych umiejętności ministrowi Grasiowi, który umorzenie Gazpromowi długu nazwał – „rozliczeniem za transport”. W efekcie 1 marca rząd Donalda Tuska upoważnił Waldemara Pawlaka do podpisania umowy gazowej z Rosją na warunkach wynegocjowanych przez PGNiG i Gazprom. Biorąc pod uwagę fakt, że w EuRoPol Gazie SA rządził już Aleksandr Miedwiediew i to on decydował, kogo wysyła na negocjacje, wynik tych rozmów był łatwy do przewidzenia, jeśli chodzi o sprawę polskiej racji stanu.
Pośpieszne zmiany
16 marca w Moskwie zorganizowano posiedzenie Rady Nadzorczej EuRoPol Gazu. Uczestniczyli w nim Aleksandr Miedwiediew i prezes PGNiG Michał Szubski. W trakcie posiedzenia dokonano bardzo istotnych zmian. Po pierwsze zmieniono status spółki. We wszystkich sprawach zarząd EuRoPol Gazu musi podejmować decyzje jednogłośnie. W razie rozbieżności w jakiejkolwiek sprawie, spór miała rozstrzygać Rada Nadzorcza. W razie niepowodzenia, należało zwołać Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy czyli Gazprom i PGNiG. Po drugie obie te firmy wskazują równą liczbę członków zarządu. Tydzień później zebrało się Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy EuRoPol Gazu, aby zmienić statut i zarząd spółki. Ogłoszono jednak przerwę do 20 kwietnia, ponieważ nie zostało podpisane polsko-rosyjskie międzyrządowe porozumienie o dostawach gazu i zasadach działania EuRoPol Gazu. Reasumując: najważniejsza decyzja w sprawie spółki strategicznej odpowiadającej za tranzyt gazu miała zapaść 20 kwietnia.
10 kwietnia Lech Kaczyński wsiadł na pokład rządowego tupolewa lecącego do Katynia. Ten dzień stał się jednym z najtragiczniejszych w powojennej historii Polski. Oprócz prezydenta, zginęli bowiem najważniejsi przeciwnicy umowy gazowej z Rosją.
Sukces Gazpromu
Osiem dni później w Krakowie odbył się uroczysty pogrzeb pary prezydenckiej. Na pogrzeb przyjechał prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew. Towarzyszył mu brat Aleksandr i szef Gazpromu Aleksiej Miller. Próżno szukać ich obu na zdjęciach z konduktu pogrzebowego. Nie wiadomo, co obaj robili tego dnia w Polsce. Wiadomo jednak, że dwa dni później odbyło się ponownie Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy EuRoPol Gazu, w trakcie którego wybrano nowego prezesa zarządu. Został nim Mirosław Dobrut. Równocześnie ze stanowiska prezesa odwołano Michała Kwiatkowskiego, a ze stanowiska wiceprezesa – Jerzego Tabakę, którzy nie chcieli umarzać długów Gazpromowi. Już następnego dnia rząd ogłosił, że nowa umowa zostanie podpisana na początku maja. Tak się nie stało.
Unia Europejska – zaniepokojona tym stanem rzeczy – wymusiła na Polsce negocjacje z udziałem przedstawiciela Brukseli. Ostateczną umowę podpisano 29 października w Warszawie, a aneks do niej kilka godzin później. Treść umowy i aneksu nie są znane. Wiadomo jedynie, że Gazprom będzie dostarczał do Polski gaz do 2037 r. Wiadomo też, że strona polska zrezygnowała z 1,2 miliarda złotych, które miał zapłacić Gazprom. Rezygnacja nawet z jednego miliarda w obliczu kryzysu finansów publicznych trudno ocenić inaczej, jak działalność na szkodę Polski. Treść umowy polsko-rosyjskiej nie została udostępniona ani Polakom, ani przedstawicielom Komisji Europejskiej. – Staramy się działać w tej kwestii zgodnie z interesem Polski i przepisami europejskimi. Jestem przekonany, że tak jest. Nie ma powodów, by akurat Polska była testowana ponad standardy i przepisy obowiązujące w UE – wytłumaczył dziennikarzom Donald Tusk.
Autor: Leszek Szymowski
ZDRADA...agenci z PIS sprzedali POLSKE !! ILE WZIELI ???
PIS podpisal umowe na dostawe gazu...za zabojcza cene na wiele lat do przodu...zerwac jej nie mozna.!
PIS SPRZEDAL POLSKE ROSJI...!
Przez ministra z PiS stracimy 22 mld zl do 2022 roku
Sejmowa komisja skarbu zaprosila na czwartkowe posiedzenie b. ministra skarbu Wojciecha Jasinskiego, aby wyjasnil sprawe podpisania w 2006 roku kontaktu na dostawe gazu do Polski - poinformowal szef komisji Tadeusz Aziewicz z PO.
Wedlug srodowego Super Expressu, minister skarbu za rzadów PiS Wojciech Jasinski podpisal wielomiliardowy kontakt na dostawe gazu do Polski, nie czytajac dokladnie umowy. W ocenie ministra skarbu Aleksandra Grada, odbiorcy gazu straca przez to 17 miliardów zlotych.
Chodzi o wieloletnia umowe z Rosjanami na dostawe gazu do Polski. W 2006 roku Jasinski wyrazil zgode na zawarcie kontraktu. Wedlug SE, minister nie zapoznal sie dokladnie z jego trescia. Z uwagi na ograniczony czas do wyrazenia opinii, MSP nie mialo mozliwosci analizy przekazanego projektu umowy, nie mniej (...) wyrazam zgode na zawarcie umowy - czytamy w pismie z 15 listopada 2006 roku, podpisanym przez Jasinskiego-PIS
Równiez w ocenie Pawla Olszewskiego z PO decyzja Jasinskiego dotyczaca podpisania umowy byla skandaliczna. - Minister Jasinski w sposób niezwykle nieodpowiedzialny podchodzil do kwestii kluczowej z punktu widzenia interesu panstwa - czyli bezpieczenstwa energetycznego - podkreslil.
Jego zdaniem, sprawa podpisania umowy przez Jasinskiego to absolutnie gigantyczna afera. - Kwota 17 miliardów zlotych - na jaka narazil Polske i Polaków minister Jasinski - jest niewyobrazalna - zaznaczyl
---
Byly minister skarbu p. Jasinski nie mial czasu zapoznac sie z trescia umowy
a podpisal co w wyniku Polska do 2022r. straci 22 mld,A konsekwencje gdzie?
To sa tzw. fachowcy PISiaków.
Swiatowe ceny gazu pójda mocno w dól, ale dzieki wieloletniemu kontraktowi
z Polska Gazprom nie zbankrutuje...PIS to zrobil !
"W 2006 roku PGNiG i Skarb Panstwa PIS (minister W. Jasinski) ulegli
presji Gazpromu i RosUkrEnergo w wyniku czego cena gazu wzrosla o okolo 10%.
W konsekwencji, odbiorcy gazu od 2006 zaplacili w Polsce ponad 1 miliard $ wiecej za gaz
( 3 miliardy zlotych[stan na koniec 2009r.])
Wszystko mozna wytlumaczyc "pozyczka w dobrej wierze".. Co za kraj.
A pamietacie kuzyna kaczynskich na 3 pelnych etatach...30 000 zl/miesiac
tez musial byc wybitny ...
za PIS !
pic na wodę, fotomontaż.
był to wiązany interes. oni gazociąg, my im ciężką chemię. prawie doszło do podpisania umowy przez Tuska, tylko archeolog nic o tym nie wiedział, postawił veto i przedstawił plany konsolidacji naszej chemii.. za to POleciał.
całej sprawie ukręcono łeb, cygana POwiesili, merdia?, jak sama nazwa mówi.
UK ma pod bokiem norweski gaz i własny z łupków itd...