W razie kłopotów ze zdrowiem, możemy otrzymać:

- zasiłek chorobowy - dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Zasiłek chorobowy, co do zasady, przysługuje w wysokości 80 proc. podstawy jego wymiaru (średniego wynagrodzenia z 12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy) przez cały okres jego pobierania. Ulega on obniżeniu tylko za czas pobytu w szpitalu - do 70 proc. podstawy wymiaru.

Ponadto przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przewidują, iż w pewnych przypadkach zasiłek ten przysługuje w wysokości 100 proc. podstawy wymiaru - np. w czasie ciąży oraz gdy niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku przy pracy.

Nie istnieje natomiast przepis, który nakazywałby obniżenie zasiłku poniżej wskazanych wysokości w przypadku okresu niezdolności do pracy trwającego dłużej niż 3 miesiące.
Podstawę wymiaru zasiłku z ubezpieczenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność powstała przed upływem 12 miesięcy, to do podstawy wymiaru zasiłków należy przyjąć przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. W przypadku powstania niezdolności do pracy w pierwszym miesiącu zatrudnienia podstawę ustala się na podstawie wynagrodzenia za ten miesiąc.

Jeżeli pracownik zawarł z tym samym pracodawcą kilka umów o pracę kolejno po sobie następujących, to przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku uwzględnia się wynagrodzenie otrzymane z tytułu tych umów. Jako przerwy w ubezpieczeniu nie traktuje się przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi tymczasowemu wykonującemu pracę na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę zawartych z tą samą agencją, nawet dla różnych pracodawców-użytkowników, wynagrodzenie z tych umów powinno się sumować, jeżeli nie wystąpiła przerwa w ubezpieczeniu.

Gdy wynagrodzenia z zawartych umów są różne, to w przypadku konieczności uzupełnienia wynagrodzenia, uzupełnia się odrębnie wynagrodzenie z tytułu każdej z umów.

- świadczenie rehabilitacyjne - dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.
- zasiłek wyrównawczy - dla ubezpieczonego będącego pracownikiem, którego wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dokumenty potwierdzające prawo do świadczeń chorobowych:
Zasiłek chorobowy:
• zaświadczenie lekarskie ZUS ZLA,
• zaświadczenie płatnika składek ZUS Z-3 lub ZUS Z-3a - o ile płatnikiem zasiłku jest ZUS.

Świadczenie rehabilitacyjne:
Pracownik zainteresowany otrzymaniem świadczenia składa wniosek na druku ZUS Np-7, w którym wypełniasz część II. Musisz też wypełnić wywiad zawodowy z miejsca pracy (ZUS N-10), a jeżeli płatnikiem świadczenia będzie organ rentowy, dodatkowo - ZUS Z-3 lub ZUS Z-3a.

Do wniosku dołącza się również zaświadczenie o stanie zdrowia pracownika wypełnione przez lekarza leczącego na druku ZUS N-9, a także protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy - gdy przyczyną niezdolności do pracy pracownika jest wypadek przy pracy lub decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej wydaną przez inspektora sanitarnego - gdy przyczyną niezdolności do pracy jest choroba zawodowa.

Komplet dokumentów powinien być złożony w ZUS najpóźniej 6 tygodni przed upływem okresu zasiłkowego.
Jeżeli jesteś uprawniony do wypłaty świadczeń chorobowych, podstawą do wypłacania świadczenia rehabilitacyjnego będzie decyzja o jego przyznaniu wydana przez ZUS.


























Reklama