Za powołaniem Glapińskiego głosowało 234 posłów, przeciw było 223 posłów, nikt się nie wstrzymał od głosu. Większość bezwzględna konieczna do powołania wynosiła 229 głosów.
Zgodnie z informacją na stronie Sejmu, za kandydaturą Glapińskiego zagłosowało 228 posłów PiS, 3 posłów Kukiz'15, 2 posłów niezrzeszonych (Zbigniew Ajchler i Łukasz Mejza) oraz poseł koła Polskie Sprawy (Zbigniew Girzyński).
Przeciwko pozostaniu Glapińskiego na czele banku centralnego było 126 posłów KO, 44 posłów Lewicy, 24 z PSL-KP, 11 przedstawicieli Konfederacji, 8 posłów Polski 2050, 4 posłów Porozumienia, 2 posłów koła Polskie Sprawy, 3 posłów PPS i poseł niezrzeszony (Ryszard Galla).
W głosowaniu nie wzięło udziału 3 posłów - Michałek Iwona (Porozumienie), Stanisław Tyszka (Kukiz15) i Agnieszka Ścigaj (Polskie Sprawy).
Kadencja prof. Adama Glapińskiego jako prezesa Narodowego Banku Polskiego upływa w czerwcu br. Prezydent Andrzej Duda w styczniu br. złożył w Sejmie wniosek o powołanie go na prezesa NBP na drugą kadencję. Szef banku centralnego jest powoływany przez Sejm na wniosek prezydenta RP na 6 lat. Do wyboru przez Sejm potrzebna jest bezwzględna większość głosów. Prezesem NBP można być przez dwie kadencje.
Adam Glapiński - jak wynika z jego biogramu zamieszczonego na stronach NBP - w 1972 r. ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie SGH) i od 1974 r. związany jest zawodowo z tą uczelnią jako wykładowca. Jest profesorem nauk ekonomicznych i kierownikiem Zakładu Ekonomii Politycznej i Historii Myśli Ekonomicznej w Kolegium Zarządzania i Finansów SGH. W latach 2003-2007 był profesorem w Wyższej Szkole Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach. Wcześniej wykładał m.in.: w Polskiej Akademii Nauk (1978–1983), Inter-University Centre of Postgraduate Studies w Dubrowniku (1986–1989), University of Colorado at Boulder (1993–1998), United States Business and Industrial Council na University of Missouri i University of Kansas (1996) oraz Institut Superieur de Gestion (1994–2005).
Od początku lat 90. pełnił wiele ważnych funkcji w administracji publicznej. W 1991 r. był ministrem budownictwa i gospodarki przestrzennej w rządzie Jana K. Bieleckiego. W 1992 r. pełnił funkcję ministra współpracy gospodarczej z zagranicą w rządzie Jana Olszewskiego. Poseł na Sejm RP I kadencji (1991-1993) oraz senator IV kadencji Senatu RP (1997-2001), gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej. Wchodził również w skład Parlamentarnej Komisji Wspólnej Unii Europejskiej i Polski.
Był przewodniczącym rad nadzorczych: Banku Rozwoju Eksportu (1992 r.), Centralwings Nowy Przewoźnik (2007 r.) oraz KGHM Polska Miedź (2007 r.). W latach 2007-2008 był prezesem zarządu, dyrektorem generalnym Polkomtel. W latach 1993–2001 kierował Instytutem Wolności Ekonomicznej i Politycznej.
W 2009 r. pełnił funkcję doradcy ekonomicznego prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego. W 2010 r. prezydent RP powołał go w skład Rady Polityki Pieniężnej na sześcioletnią kadencję w latach 2010-2016. 29 lutego 2016 r. prezydent RP Andrzej Duda powołał go na członka zarządu Narodowego Banku Polskiego.
10 czerwca 2016 r. Adam Glapiński został powołany przez Sejm RP na prezesa Narodowego Banku Polskiego. Urząd objął 21 czerwca 2016 r. po zaprzysiężeniu przez Sejm RP.