Podobnie jak w przypadku innych kredytów i pożyczek bankowych, wydanie karty jest uzależnione od oceny historii oraz zdolności kredytowej klienta. Najważniejsze czynniki, które banki biorą pod uwagę przy podejmowaniu decyzji to: obecny dochód netto, jakość i długość zatrudnienia oraz poprzednie doświadczenia z kredytami (w tym obecne zadłużenie w innych instytucjach). Dla niektórych banków ważny jest również wiek.
Porównywarka kredytów gotówkowych. Oblicz ratę w 3 minuty i wybierz najtańszy.
Na przykład w Citi Handlowym, który oferuje duży wybór kart kredytowych z programem rabatowym oraz możliwością otrzymania jednorazowej premii w wysokości 200 zł, podstawowe wymagania to dochód w wysokości co najmniej 1 200 zł oraz zatrudnienie na umowę o pracę w obecnej firmie przez co najmniej trzy miesiące.
Zróżnicowane wymagania banków
Co ważne – banki mogą stawiać inne wymagania osobom prowadzącym własną działalność gospodarczą. Są one zazwyczaj bardziej restrykcyjne. W przypadku wspomnianego powyżej Citi Handlowego taki klient będzie musiał udowodnić, że prowadzi swój interes od co najmniej dwóch lat, żeby móc liczyć na pozytywne rozpatrzenie wniosku o kartę kredytową. Ale to nie jedyna różnica.
O ile od osoby zatrudnionej na umowę o pracę bank będzie wymagał ukończonego 21 roku życia, przedsiębiorca, który liczy na dostęp do kredytu w Citi Handlowy za pośrednictwem karty, musi mieć co najmniej 25 lat. Czy można otrzymać kartę kredytową bez dochodów i zatrudnienia? Generalnie nie – polskie banki komercyjne wymagają od swoich klientów udokumentowanej zdolności do spłaty zadłużenia. Tym bardziej że karta kredytowa nie należy wbrew pozorom do najprostszych narzędzi finansowych, a niezrozumienie jej zasad może prowadzić do akumulowania się drogiego długu i opłat, np. za nieterminową spłatę czy wypłat gotówki z bankomatu. Bankom zależy, żeby użytkownicy kart kredytowych posiadali płynność i stabilność finansową niezbędną do obsługi stałego kredytu w karcie.Szczegółowe wymagania wobec klientów różnią się jednak pomiędzy bankami. Część banków podchodzi bardzo ostrożnie do mniej regularnych form zatrudnienia, jak umowy cywilnoprawne czy jednoosobowa działalność gospodarcza, co premiuje klientów pracujących na pełny etat lub pobierających świadczenia publiczne (np. emeryturę czy rentę). Inne banki są pod tym względem bardziej liberalne, a kluczowym czynnikiem są faktyczne dochody widoczne na koncie lub na zeznaniu podatkowym. Większość banków oczekuje jednak, że dochody będą względnie stałe i przewidywalne.
Wymagana dokumentacja
Jakich dokumentów będzie wymagał bank, żeby zweryfikować nasz wniosek o kartę kredytową? Od osób zatrudnionych na umowę o pracę zażąda dokumentów potwierdzających osiągane dochody oraz miejsce zatrudnienia. Można wykorzystać wzory zaświadczenia o źródle i wysokości miesięcznych zarobków ze strony internetowej banku, w którym składamy wniosek o kartę kredytową. Konieczna będzie pieczątka i podpis osoby reprezentującej firmę (np. księgowej).
Osoby prowadzące działalność gospodarczą będą musiały przedstawić dokumenty potwierdzające prowadzenie firmy, a także – w wielu bankach – dokumenty potwierdzające niezaleganie w ZUS ze składkami na ubezpieczenie społeczne. Większość banków będzie też prosić o jakieś potwierdzenie osiąganych dochodów (np. zeznania podatkowe).
Z kolei emeryci i renciści będą musieli przedstawić ostatni odcinek emerytury lub renty oraz decyzję o jej przyznaniu, ewentualnie legitymację emeryta lub rencisty. Od wszystkich klientów banki mogą wymagać dodatkowo innych formalności specyficznych dla danej instytucji finansowej.
Sprawdź bezpłatnie, gdzie otrzymasz najtańszy kredyt gotówkowy!
Kto może wnioskować o kartę?
Wszyscy klienci banków, którzy osiągają regularne dochody – bez względu na ich źródło czy formę zatrudnienia- mogą starać się o uzyskanie karty kredytowej. Nie ma stałej minimalnej granicy dochodów, ale banki poważnie podchodzą do sprawdzania zdolności do spłaty kredytu z karty. Osoby zatrudnione na umowę o pracę mają najczęściej stawiane niższe wymagania (np. wiek czy długość zatrudnienia) niż przedsiębiorcy lub klienci na umowach cywilnoprawnych.
