Emerytowany żołnierz, który odszedł ze służby przed 1 stycznia 1999 r. nie może domagać się wyliczenia kapitału początkowego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił Zygmuntowi F. ustalenia kapitału początkowego. Powołał się na art. 173 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przepis stanowi, że kapitał początkowy ustala się dla zwolnionych ze służby: żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej, urodzonych po 31 grudnia 1948 r., jeżeli przed 1 stycznia 1999 r. pozostawali oni w służbie i nie mają ustalonego prawa do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób. Z treści przepisu wynika, że nie ustala się kapitału początkowego m.in. dla żołnierzy zawodowych, którzy mają ustalone prawo do emerytury na podstawie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin.

Reklama

Zygmunt F. odwołał się od decyzji ZUS, ponieważ jego zdaniem kapitał początkowy ustalany jest dla każdego ubezpieczonego urodzonego po 31 grudnia 1948 r., który sam lub za pośrednictwem płatnika opłacał składkę na ubezpieczenie społeczne. Sąd uznał, że stanowiący podstawę prawną zaskarżonej decyzji przepis pozbawia przyszłych cywilnych uprawnień emerytalnych i jest krzywdzący dla każdego urodzonego po 31 grudnia 1948 r. świadczeniobiorcy emerytury mundurowej, który mimo podjęcia – po zwolnieniu z tej służby – zatrudnienia, spotka się z odmową ustalenia kapitału początkowego.

Sąd stwierdził, że wskazany przepis nie może mieć w rozpatrywanej sprawie zastosowania i zobowiązał ZUS do ustalenia kapitału początkowego Zygmuntowi F. Organ rentowy zaskarżył powyższy wyrok. Sąd apelacyjny za błędne uznał rozstrzygnięcie sądu okręgowego i oddalił odwołanie Zygmunta F. od decyzji organu rentowego odmawiającej ustalenia dla niego kapitału początkowego.

Zygmunt F. złożył skargę kasacyjną od wyroku, jednak Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia jej do rozpoznania. Zygmunt F. wniósł zatem skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego. Jego zdaniem kwestionowany przepis prowadzi do sytuacji, że z ubezpieczenia społecznego wyłączono żołnierzy, którzy odeszli ze służby przed dniem wejścia w życie ustawy emerytalnej. Stanowi to nierówność obywateli wobec prawa, ponieważ pewnej grupie odebrano możliwość skorzystania z wypracowanego kapitału. Trybunał Konstytucyjny orzekł jednak, że art. 173 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie narusza zasad konstytucyjnych.

Reklama

Trybunał uznał, że kwestionowana regulacja nie narusza zasady równości traktując niektóre podmioty inaczej od pozostałych pracowników. Osoby, które są pracownikami cywilnymi, i osoby, które pracowały na podstawie umowy o pracę, a wcześniej były żołnierzami zawodowymi nie należą do tej samej grupy podmiotów. Podmioty te podlegają odrębnym systemom zabezpieczenia społecznego i w różny sposób dochodzi do ustalenia prawa do emerytury. Trybunał przypomniał, że zgodny z założeniami konstytucyjnymi system ubezpieczeń społecznych nie może być jednak oparty na zasadzie absolutnej równości. Powinien opierać się na powszechności i względnej jednolitości kryteriów przyznawania świadczeń i określania ich wysokości. Skarżący ma ustalone prawo do świadczenia emerytalnego. Jego sytuacja jest zatem inna niż podmiotów, które tego prawa jeszcze nie nabyły. TK nie dopatrzył się w kwestionowanym przepisie naruszenia zasady równości w realizacji prawa do zabezpieczenia społecznego (SK 82/06).