Aby doradca podatkowy mógł świadczyć usługi w sposób profesjonalny, powinien poznać i zrozumieć specyfikę działalności klienta. W tym celu powinien uzyskać od klienta niezbędne informacje na temat prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, planowanych transakcji biznesowych, strategii dalszego rozwoju itd. Przekazywane doradcy podatkowemu dane stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa klienta i co do zasady, nie mogą być ujawniane podmiotom trzecim, szczególnie kontrahentom lub konkurentom klienta.
Mogłoby to bowiem narazić go na znaczne straty finansowe oraz wpłynąć negatywnie na postrzeganie jego przedsiębiorstwa na rynku. Z tego powodu ustawa o doradztwie podatkowym nakłada na doradcę podatkowego obowiązek zachowania w tajemnicy faktów i informacji, z którymi zapoznał się w związku z wykonywaniem zawodu. Doradca podatkowy nie może być także przesłuchiwany jako świadek co do faktów i informacji, na które rozciąga się omawiany obowiązek, chyba że został zwolniony od tego obowiązku.
Jednak w określonych okolicznościach polskie prawo zwalnia doradcę podatkowego z omawianego obowiązku, np. gdy zachodzi podejrzenie popełnienia przestępstw gospodarczych, polegających na praniu pieniędzy. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie. Oznacza to, że nawet jeśli doradca zakończy pracę w tym zawodzie, nie zwalnia go to z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej co do informacji uzyskanych od klientów w okresie, gdy świadczył on usługi z zakresu doradztwa. Takie rozwiązanie ma chronić szeroko rozumiane interesy klientów.
Podstawa prawna
Reklama
Art. 37 ust. 1, ust. 1a, ust. 2 oraz ust. 4 ustawy z 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. 2011 r. nr 41, poz. 213).
Reklama
Katarzyna Sala
prawnik w Auxilium SA